Yeşil kurt - haşere yöneti̇mi̇ ve tedavi̇leri

Yeşil kurt, gece kelebeği Helicoverpa armigera‘nın larva evresidir. Güney Avrupa, Asya, Afrika, Avustralya ve Yeni Zelanda’da rapor edilen polifag bir türdür.

Tanımı. Yetişkinler 1,4-2 cm uzunluğunda, 3-4 cm kanat açıklığına sahip kelebeklerdir. Yetişkinlerin renkleri farklılık gösterir, gri tonlarında kahverengidir, ön kanatta çok sayıda koyu ve düzensiz leke ve enine çizgiler bulunur. Üzerinde kanadın ucuna doğru koyu bir alan ve ortada bir leke vardır. Arka kanatlar tabana doğru daha açık, üste doğru ise daha koyu renklidir. Tabana doğru tırtıklı bir şeridi vardır.

Yumurtalar küçük, yaklaşık 0,5 mm, beyaz-sarı renktedir. Larvalar (tırtıllar) büyüktür, 1,5-2 cm uzunluğundadır ve yeşil-kahverengiden koyu kahverengiye kadar çeşitli renklere sahiptir. Larvanın sırtında uzunlamasına bir şerit ve iki koyu yan şerit vardır. Pupa koyu kahverengidir.

BİYOLOJİ VE EKOLOJİ

Bu tür genellikle yılda 2-3 nesil üretir ve kışı toprakta pupa olarak geçirir.

İlk yetişkinler ilkbaharın sonlarında, Mayıs-Haziran aylarında ortaya çıkar ve sonraki nesiller Temmuz ve Ağustos sonunda gelişir. Birkaç günlük beslenme döneminden sonra çiftleşirler ve ardından yumurtalarını bırakırlar, bu süreçler gece boyunca gerçekleşir. Bir dişi 500 ila 1500 arasında veya daha fazla yumurta bırakabilir. Yumurtalar tek tek ya da gruplar halinde yapraklara, sürgünlere, gövdelere ama özellikle domates, mısır, pamuk, nohut, biber ve yabani bitkilerin çiçeklerine bırakılır.

Kelebeğin gelişimi sıcaklık, nem ve larva ve yetişkin aşamasının beslenmesinden etkilenir. Larvalar bir hafta sonra yumurtadan çıkar ve olgunluğa ulaşana kadar 5 larva evresinden geçer. Olgunlaştıklarında, bitkiyi ve saldırıya uğrayan organı terk ederler ve pupaya dönüşmek için toprağın yüzey tabakasına girerler. Bir neslin gelişimi 35-40 gün içinde gerçekleşir. Korunan alanlarda bu gelişim 28-33 gün arasında sürer.

SALDIRIYA UĞRAYAN BİTKİLER VE HASARLAR

Yeşil kurt polifag bir türdür ve domates, mısır, tütün, biber, patlıcan, fasulye, yonca, pamuk, süs bitkileri vb. gibi 120’den fazla bitki türüne zarar verir.

Genç larvalar, I. ve II. evreler, yaprak ve çiçeklerin doku ve epidermisini tüketir, daha sonra III. evreden başlayarak larvalar meyveye girer, tohumları tercih etseler de posayı tüketirler. Beslenme sırasında larva, saldırdığı organın dışında dışkı bırakarak tanımlanmasını kolaylaştırır.

Mısır bitkilerinde larvalar önce ipekle, sonra da koçanın üst kısmındaki genç tanelerle beslenir.

Nohut ve hint yağı bitkisi tohumlarına, bezelye ve tütün tohumlarına zarar verirler.

Domates, biber ve patlıcan mahsullerinde tırtıllar meyveye nüfuz ederek posa ve tohumları tahrip eder. Çeşitli zararlı mantarlar bu galerilere girerek meyvenin kısa sürede yok olmasına neden olur.

Bu tırtıl, korunan alanlarda domates mahsullerine önemli ölçüde zarar verir. Tek bir tırtıl bir salkımdaki tüm domateslere saldırabilir. Meyveye girdikten sonra larvalarla mücadele etmek zordur ve zarar çoktan verilmiştir.

KONTROLÜ

Toprak işleme ve derin sürme, toprağın yüzey tabakasındaki pupaların yok olmasına neden olur. Yabani ot kontrolü, ergin ve larvaların besin kaynağını ortadan kaldırır. Erken ekim yapılması tavsiye edilir, böylece zararlı ortaya çıktığında bitkiler dinç olur ve zararlının etkisi çok büyük olmaz.

Geceleri aktif olan yetişkinleri fark etmek daha zordur. İlk tedavinin zararlının ilk gözlemlendiği anda yapılması önemlidir. Yumurtadan çıktıktan sonra tırtıllar tedavilere karşı çok hassastır çünkü hareket kabiliyetleri azalmıştır ve beslenmeleri zordur ve önemli ölçüde çaba gerektirir.

Besin eksikliği ve elverişsiz sıcaklıklarla karakterize edilen elverişsiz koşullarda, zararlı birkaç ay boyunca diyapoza girebilir.

Kimyasal tedaviler, zararlının varlığının ilk belirtilerinden sonra, spesifik insektisitlerle uygulanmalıdır.