My Cart
Alışveriş sepetinizde hiç ürün yok.
Pancar, yeti̇şti̇rme ve hasat teknoloji̇si̇
Pancar (Beta vulgaris) değerli, etli ve çok besleyici bir yemdir. Bu tür tüm hayvan türlerinin (atlar, sığırlar, domuzlar veya koyunlar) beslenmesi için tavsiye edilir. Pancar taze olarak yenebileceği gibi karma yem tariflerinde de kullanılabilir. Pancar tüketimi süt üretimini artırır ve et daha lezzetli hale gelir. Besleyici özelliklerine ek olarak, pancar birim alan başına yüksek bir verime sahiptir. Kök üretimine ek olarak, bu tür çok sayıda yaprak geliştirir. Yaygın pancarın iyi bir depolama kapasitesi vardır. Yüzey silolarında depolanabilir veya doğranabilir ve karma yem şeklinde saklanabilir.
Pancar iki yıllık bir bitkidir. Vejetatif büyümenin ilk yılında pancarın gövdesi oluşur ve ikinci yılda meyve veren çiçekli dallar gelişir. Pancarın gövdesi vejetatif büyümenin ilk yılında hasat edilir ve epikotil, hipokotil ve köklerden oluşur. Yapraklar uzun yaprak saplarına sahiptir, yaprak uzuvları uzun ovaldir. Yaprak düz veya yere doğru yatık olabilir. Çiçek sapsızdır, tip 5 hermafrodittir. Tohumlar farklı boyut ve ağırlıkta, elipsoidal şekilli ve orak şeklinde bir embriyoya sahiptir.
Çevre ve toprak gereksinimleri
Sıcaklık açısından yüksek gereksinimleri vardır. Tohumlar, toprak 6 ila 8 °C arasındaki sıcaklıklara ulaştığında çimlenir. Vejetatif büyümenin ilk yılında, uygun köklerin gelişimi için pancar 2300 – 2700 °C biriktirmelidir. Vejetatif büyüme dönemi için optimum sıcaklıklar 18 – 25 °C arasındadır. Pancarın su açısından da yüksek gereksinimleri vardır, vejetatif büyüme dönemi boyunca eşit olarak dağıtılan yıllık 500-600 mm yağışın düştüğü alanlarda büyük verim elde edilir. Asitli ve tuzlu topraklara dayanabilir, ancak bol miktarda humus içeren verimli toprakları tercih eder.
Pancar mahsulü teknolojisi
Mahsul rotasyonu
En iyi sonuçlar pancarın 4-5 yıl sonra aynı tarlaya tekrar ekilmesiyle elde edilir. Bitkiler hasat edildikten ve topraktan erken çıkarıldıktan sonra pancar ekilmesi tavsiye edilir, böylece toprak işleri ve gübreleme için yeterli zaman olur. En iyi öncüler samanlı tahıllar, silo mısırı, baklagiller veya ezmelerdir. Sorgum veya tahıllık mısırdan sonra pancar ekilmesi tavsiye edilmez. Buğday, mısır, sorgum veya arpa için iyi bir öncü bitkidir.
Gübreleme
Yaygın pancar organik gübrelemeye iyi tepki verir. İyi fermente edilmiş gübre sürmeden önce uygulanabilir. Organik gübreleme, topraktaki besin maddelerinin durumuna bağlı olarak NPK tipi basit veya karmaşık kimyasal gübrelerle vejetatif büyüme döneminde tamamlanabilir. Fosfor ve potasyum gübrelerinin uygulanması temel sürümle birlikte yapılmalıdır ve azot bazlı olanlar tohum yatağı hazırlanırken ve vejetatif büyüme döneminde aşamalı olarak uygulanmalıdır.
Arazi çalışmaları
Tarla temizlendikten sonra sürme işlemi yapılmalıdır. Amaç topraktaki suyu muhafaza etmek ve zemini düzleştirmektir. Sürme işlemi 28-30 cm derinlikte yapılmalıdır. Üretimi önemli ölçüde etkilediği için sürüm derinliğine uyulması gerektiği belirtilmektedir. Tohum yatağının hazırlanması biçerdöver yardımı ile yapılmalıdır. Çalışma derinliği 4 cm’yi geçmemelidir.
Tohumlar ve ekimi
Ekim, toprak sıcaklığı 6-8 °C olduğunda yapılmalıdır. Genel olarak, en uygun ekim mevsimi Mart sonu – Nisan başında başlar. Bir hektar için 15 ila 20 kg arasında tohum gereklidir. Sıralar arasındaki mesafe 45 cm ve sıra başına bitkiler arasındaki mesafe 20 ila 25 cm arasında olmalıdır. Optimum ekim derinliği 2-3 cm’dir.
Yabani ot kontrolü
En önemli bakım işlerinden biri yabancı ot kontrolüdür. Mahsulü yabani otlardan uzak tutmak için mekanik ayıklama yapılabilir veya özel herbisitler uygulanabilir.
Tavsiye edilen ürünler
-
Ürünleri farklı bir mağazada bulabilirsiniz
Mağaza değiştir -
Ürünleri farklı bir mağazada bulabilirsiniz
Mağaza değiştir -
Ürünleri farklı bir mağazada bulabilirsiniz
Mağaza değiştir -
Ürünleri farklı bir mağazada bulabilirsiniz
Mağaza değiştir -
Ürünleri farklı bir mağazada bulabilirsiniz
Mağaza değiştir -
Ürünleri farklı bir mağazada bulabilirsiniz
Mağaza değiştir -
Ürünleri farklı bir mağazada bulabilirsiniz
Mağaza değiştir -
Ürünleri farklı bir mağazada bulabilirsiniz
Mağaza değiştir -
Ürünleri farklı bir mağazada bulabilirsiniz
Mağaza değiştir -
Ürünleri farklı bir mağazada bulabilirsiniz
Mağaza değiştir -
Ürünleri farklı bir mağazada bulabilirsiniz
Mağaza değiştir -
Ürünleri farklı bir mağazada bulabilirsiniz
Mağaza değiştir -
Ürünleri farklı bir mağazada bulabilirsiniz
Mağaza değiştir -
Ürünleri farklı bir mağazada bulabilirsiniz
Mağaza değiştir -
Ürünleri farklı bir mağazada bulabilirsiniz
Mağaza değiştir -
Ürünleri farklı bir mağazada bulabilirsiniz
Mağaza değiştir -
Ürünleri farklı bir mağazada bulabilirsiniz
Mağaza değiştir -
Ürünleri farklı bir mağazada bulabilirsiniz
Mağaza değiştir -
Ürünleri farklı bir mağazada bulabilirsiniz
Mağaza değiştir -
Ürünleri farklı bir mağazada bulabilirsiniz
Mağaza değiştir -
Ürünleri farklı bir mağazada bulabilirsiniz
Mağaza değiştir -
Ürünleri farklı bir mağazada bulabilirsiniz
Mağaza değiştir -
Ürünleri farklı bir mağazada bulabilirsiniz
Mağaza değiştir -
Ürünleri farklı bir mağazada bulabilirsiniz
Mağaza değiştir
Her ürünün etiketindeki talimatları dikkatlice okuyun ve uygulayın
HASTALIKLAR VE ZARARLILAR
Pancar bitkilerinde en yaygın hastalıklar kök sakallanması, bakteriyel yaprak lekesi, tüylü küf, külleme, pancar kara lekesi, pas, Cercospora yaprak lekesi hastalığıdır. Zararlılar arasında en yaygın olanları pancar kist nematodu, şeker pancarı böceği, siyah fasulye yaprak biti, şeker pancarı biti, şeker pancarı pire böceği, pancar güvesidir.
SULAMA
Yüksek verim elde etmek için mahsulü sulamak gerekir. Bitkinin sulama suyunu verimli kullanılabilmesi için Haziran, Temmuz ve Ağustos aylarında sulama yapılmalıdır. Toprak 80 cm derinlikte optimum nemde tutulmalıdır. Tüm vejetatif büyüme dönemi boyunca, ürün 500-600 m³/ha ile 4 – 8 kez sulanmalıdır. Sulama yağış sayısına bağlı olarak uygulanır.
HASAT
Yapraklar sararmaya başladığında ve sıcaklıklar 5 – 6 °C arasında değerlere sahip olduğunda yapılmalıdır. Pancar taze olarak kullanılacaksa hasat Ağustos ayında başlar. Üretim genellikle yüksektir. Sulanan tarlalarda hektar başına 150 tonu aşar (kökler) ve sulanmayan tarlalarda hektar başına 80 ila 120 ton arasındadır. Ana üretime (kökler) ek olarak, bir hektardan hayvan yeminde kullanılabilen 10 – 20 ton arasında yaprak elde edilebilir.
