My Cart
Alışveriş sepetinizde hiç ürün yok.
İstiridye mantarı, yetiştiricilik teknolojisi hakkında bilgi
İstiridye mantarı, genellikle kayın ağacı kalıntıları (kütükleri) üzerinde yabani florada yetişen, çok hoş bir aromaya sahip yenilebilir bir mantardır.
İstiridye mantarın en iyi bilinen türleri şunlardır:
- Pleurotus ostreatus – Kavak mantarı
- Şapka kabuk şeklindedir, üst üste biner ve rengi morumsu ila beyaz-kahverengidir. Sap beyaz ve kısadır.
- Solungaçlar aralıklıdır ve spor rengi morumsudur.
- Pleurotus florida – Ağaç mantarı
- Şapka oval, uzun, üst üste binen, beyaz-kahverengi veya krem-soluk renklidir. Sap beyazdır ve yanlara doğru dizilmiştir.
- Solungaçlar hafifçe eğiktir ve sporlar beyazdır.
- Pleurotus cornucopiae
- Pleurotus sajor-caju
Kültürün önemi
Besin değeri ve mutfak değeri nedeniyle 60 yılı aşkın bir süredir yetiştirilmektedir. İstiridye mantarlarının üretimi, son 20 yılda batı ülkeleri, Japonya, Kore, Çin vb. ülkelerde uygulanan yoğun, modern teknolojiler sayesinde Kültür mantarlarından sonra dünyada ikinci sırada yer almaktadır.
Ekolojik gereksinimler
Agaricus türlerinin aksine, Pleurotus türleri fotosentez yapabildikleri için sadece ışık varlığında büyürler ve bu nedenle kültür substratının ayrıştırılmaması gerekir. Pleurotus selüloz yiyen bir mantardır. Selüloz ve ligninin spesifik enzimler yardımıyla ayrıştırılması özelliği, Pleurotus‘un fermente edilmemiş çeşitli lignoselülozik maddeler üzerinde yetiştirilmesinin temelini oluşturur.
YETİŞTİRME
Kültürde en yaygın iki tür için en uygun büyüme dönemleri şunlardır:
- Pleurotus ostreatus için sonbahar-kış döngüsü;
- Pleurotus florida için kış-ilkbahar döngüsü.
Pleurotus ostreatus mantarı, Eylül-Mart ayları arasında uygun şekilde düzenlenmiş seralarda ve ahşap üzerinde de yetiştirilebilir. Yetiştirme, endüstriyel ve klasik seralar, poli tünellerde, teraslar, çeşitli kapalı alanlar vb. gibi farklı barınak türlerinde gerçekleştirilebilir.
Besin substratının hazırlanması için şunlar gereklidir:
- temel hammaddeler: buğday, çavdar ve pirinç samanı, yaprak döken ağaç kabuğu, talaş vb.
- yardımcı maddeler: arpa tanesi, yulaf, mısır, pamuk veya kağıt atıkları.
- organik katkı maddesi: kalsiyum karbonat (tebeşir) veya sönmüş kireç.
Besleyici substratın yerleştirilme şekline göre 3 kültür sistemi vardır: seralarda veya poli tünellerde yere yerleştirilen paralel tepe sıraları, PVC veya ahşap pedler ve plastik folyo, plastik torbalar. Pleurotus ostreatus mantarı için ahşap kültür yöntemi de kullanılmaktadır.
Tepe sıraları kültür yöntemi
Hazırlanan selüloz karışımı, tepe sıralarının oluşturulduğu seraya veya fidanlığa taşınır.
Tepe sırasını oluşturmak için aşağıdaki boyutlar kullanılır: Tabanda 200 cm uzunluk, tabanda 40 cm genişlik, 15 cm üst genişlik, 60 cm toplam yükseklik. Doldurma tekniği, alt tabakanın yaklaşık 15 cm’lik ilk katmanının döşenmesinden ve ardından bir miktar miselyumun yayılmasından oluşur. Dolgulu sıralar, hafifçe delinmiş ince bir 0,04 mm plastik folyo ile mümkün olduğunca sıkı bir şekilde kaplanır. Örtme işleminden sonra misel inkübasyonu için en uygun sıcaklığı sağlayın.
Sandık kültür yöntemi
Kasaların kullanım tekniği, kasaların ıslak plastik folyo ile kaplanması, kasaların uygun miktarda miselyumun (hacimce %5) uygulandığı bir substrat ile doldurulmasından oluşur. Ardından substratı, substratın kalınlığı 12-15 cm olacak şekilde sıkıştırın ve sıkıştırılmış substratı mümkün olduğunca sıkı bir şekilde delikli folyo ile kaplayın. Folyonun delinmesi kullanımdan önce gerçekleştirilmemişse, bu işlem daha sonra ince çivilerden yapılmış bir fırça ile gerçekleştirilebilir.
Plastik torba kültür yöntemi
Siyah torbalar tercih edilir, ağızları kapatılır ya da üst kısımlarından bağlanır, substratın ağırlığı standart 40 cm yükseklikteki çaplarına göre değişir. Torbalar, miselyumun selülozik karışım içinde inkübe edildiği metal, ahşap veya beton raflar üzerine yerleştirilir. PVC veya ahşap muhafazalardaki kültürle karşılaştırıldığında, torbalarda kültürün daha karlı olduğu kanıtlanmıştır.
Plastik torbalarda yapılan briketler, kutularda olanlara kıyasla, daha geniş yan yüzey ve 2-3 kat daha düşük selülozik karışım tüketimi nedeniyle daha aktif bir meyve verme olasılığına sahiptir.
Ahşap kültür yöntemi
Bu sistemde ahşap gövdeler (kütükler) miselyum ile aşılandıktan sonra nemli, rüzgardan uzak ve gölgeli yerlere yerleştirilir. Söğüt, kavak, huş, ıhlamur gibi yumuşak özlü gövdeler 1-2 yıl boyunca meyve verir. Akasya, gürgen, meşe, kayın, dişbudak gibi sert ağaç gövdelerini veya erik, vişne, armut, elma, ceviz gibi meyve ağaçlarını da kullanabilirsiniz. Sert ağaçlarda üretim 3-4 yıl sürer ve yumuşak ağaç esanslarındaki üretime kıyasla yüksektir.
Hasat
Şapkanın gerilmesini ve genişlemesini önlemek için şapka tam olarak gerilmediğinde yapılır. Yoğun kültür yönteminde yılda 8 döngü uygulanabilir. Üretim 90-110 kg/m² veya 1 ton besin substratı başına 200 kg mantara kadardır. İlk dalga genellikle en güçlü olanıdır ve besin substratını hazırlamak için kullanılan hammaddelerin başlangıç ağırlığının yaklaşık %12-20’sini temsil eder.
