Grusza pospolita (Pyrus commnunis) jest drzewem owocowym pochodzącym z Azji. Korona ma charakterystyczny kształt i może osiągać 20 m. Na pniu i starych gałęziach kora złuszcza się. Liście są owalne lub okrągłe, a ogonek liściowy jest pokryty meszkiem. Kwiaty mają białą barwę i pojawiają się wraz z liśćmi. Grusza jest szeroko rozpowszechniona w kulturze ze względu na bogate w składniki odżywcze owoce. Zawierają one wodę, cukry, garbniki, błonnik, cynk, miedź, żelazo, wapń, magnez i witaminy.

Specyfika uprawy i owocowania

System korzeniowy rozwija się w zależności od podłoża. Tempo wzrostu młodych drzew jest znacznie niższe, niż w przypadku jabłoni. Młode drzewa powinny być dodatkowo podpierane, aby nie tworzyły krzywego pnia. Oś centralna dominuje w całej koronie.

Grusza osiąga większe rozmiary niż jabłoń, z tego powodu podczas sadzenia należy zapewnić odpowiednią odległość między rzędami, aby uniknąć wzajemnego zacieniania się drzew. Wegetacja rozpoczyna się wczesną wiosną, około tygodnia przed jabłonią. Ze względu na wolne tempo wzrostu w pierwszych latach, pierwsze plony są niewielkie. Po 5-6 latach życia grusza wraca do normalnego stanu. Większość uprawianych odmian gruszy jest samosterylna (nie może samodzielnie się zapylać). Z tego powodu zaleca się sadzenie w sadzie kilku odmian, w tym najlepszych zapylaczy. Materiał nasadzeniowy zalecamy kupować wyłącznie w licencjonowanych szkółkach lub stacjach badawczych.

WYMAGANIA KLIMATYCZNE I GLEBOWE

Grusza wymaga wyższych temperatur w okresie wegetacji niż jabłoń. Dobre wyniki uzyskuje się, gdy średnie roczne temperatury wynoszą od 9,5 do 10,5 °C. Optymalny zakres temperatur dla wzrostu gruszy wynosi od 20 do 35 °C. Niektóre odmiany wytrzymują temperatury nawet do -28°C w zimie. Na pąki kwiatowe wpływają temperatury niższe niż -3,3 / -5,5 ° C, a kwiaty już otwarte wytrzymują temperatury do -2,2 / -4,4 ° C.

Grusza nie ma wysokich wymagań co do wilgotności gleby, odmiany jesienne i zimowe dobrze rosną na obszarach o opadach około 700-900 mm / rok, a odmiany letnie wymagają opadów do 600 mm / rok. Drzewo jest odporne na nadmiar wody w glebie. Jednak długotrwała susza zmniejsza liczbę pąków kwiatowych, a drzewo tworzy małe, zdeformowane owoce. Wody gruntowe muszą znajdować się na głębokości większej niż 2,5 m. Grusza jest wymagająca pod względem światła, a jeśli drzewa są zacienione, owoce są słabej jakości, dlatego zaleca się sady o ekspozycji południowej. Preferuje głębokie, luźne i gliniaste gleby o neutralnym pH.

Przygotowanie gleby

Działka, na której zostanie założony sad, powinna mieć ekspozycję południową, a rzędy muszą być zorientowane w kierunku północ-południe. Zapewni to dużą ilość światła w ciągu dnia. Ziemię należy uprawiać z co najmniej trzymiesięcznym wyprzedzeniem. Jeśli plantacja jest zakładana na gruncie, który był wcześniej wykorzystywany jako sad, grunt należy przygotować 1-2 lata wcześniej. W celu przywrócenia struktury gleby i wyeliminowania ognisk infekcji, ziemia może być uprawiana trawami wieloletnimi. Jeśli ziemia jest silnie zachwaszczona, można zastosować nieselektywny herbicyd.

Gleba powinna być nawożona nawozami organicznymi (obornik, kompost). Zaleca się wertykulację gleby, aby korzenie mogły łatwo rosnąć. Wszystkie ciała obce w glebie należy zebrać i usunąć z działki, po czym gleba musi być dobrze wyrównana.

W celu precyzyjnego sadzenia ziemię można pikietować. Pikietowanie to operacja polegająca na zaznaczeniu na ziemi pozycji każdego drzewa, a dokładniej na wbiciu palika w miejsce sadzenia.

Sadzenie

Do sadzenia należy używać dobrze rozwiniętego, zdrowego materiału sadzeniowego z dobrze rozwiniętym systemem korzeniowym. Materiał do sadzenia powinien pochodzić z autoryzowanych szkółek. W momencie sadzenia drzewa muszą być w stanie spoczynku, a gleba nie powinna być zamarznięta. Najbardziej zalecane jest sadzenie jesienią. Grusza posadzona jesienią skorzysta z wody zgromadzonej podczas okresów deszczowych i topniejącego śniegu, a wiosną zacznie rosnąć wcześniej.

Przed sadzeniem korzenie należy przyciąć. Operacja ta jest wykonywana w celu usunięcia uszkodzonych części i utrzymania zdrowego systemu korzeniowego. Nekrotyczne korzenie powinny być całkowicie usunięte, a zdrowe są skrócone o 7-8 cm. Przycinanie wykonuje się tylko wtedy, gdy sadzonka gruszy została niedawno wyjęta z gleby. Po przycięciu korzenie należy namoczyć. Moczenie to wprowadzenie korzenia do mieszaniny żółtej ziemi, obornika i wody. Błoto musi mieć kremową konsystencję i zapewniać dobry kontakt między korzeniami a glebą.

Właściwe sadzenie

W systemie półintensywnym najczęściej stosowane odległości sadzenia to 4 metry między rzędami i 4 metry między drzewami w rzędzie, a w systemie intensywnym stosowane odległości sadzenia to 4 metry między rzędami i 3 metry między drzewami w rzędzie. Jeśli ziemia nie była uprawiana przed sadzeniem, dołek należy wykopać 2-3 miesiące przed sadzeniem. Jeśli ziemia została odpowiednio uprawiona, dołek wykopuje się 1-2 dni wcześniej lub nawet tego samego dnia. U podstawy dołu wprowadza się mieszaninę żyznej gleby usuniętej z górnej części dołu i dobrze rozłożonego obornika. Należy włożyć drzewo do dołu tak, aby korzeń pozostał na żyznej warstwie u podstawy.

Drzewo sadzi się tak, aby punkt szczepienia znajdował się 10-15 cm nad ziemią. Podczas sadzenia korzenie muszą być w bliskim kontakcie z glebą. Po posadzeniu należy zastosować nawozy, wprowadzając je do gleby i obficie ją podlewając. Nawadnianie należy powtarzać w razie potrzeby. Obok drzewa zalecamy umieszczenie palika dla dodatkowego wsparcia. Po posadzeniu sadzonki należy skrócić do wysokości 80 cm. Drzewo można okryć materiałami chroniącymi przed gryzoniami.

PRACE PIELĘGNACYJNE

Wiosną należy zapewnić niezbędną ilość wody. W przypadku młodych sadów gruszowych nawadnianie jest obowiązkowe. Wokół drzew glebę przekopuje się powierzchownie i przykrywa resztkami roślinnymi (ściółką). Ściółkowanie utrzymuje dobry stan fitosanitarny, zapobiega rozwojowi chwastów, zatrzymuje wodę w glebie i zmniejsza liczbę prac pielęgnacyjnych.

W przypadku gruszy przycinanie przeprowadza się co roku. Przycinanie stanowi różnicę między drzewem produktywnym, a drzewem kłopotliwym. Przede wszystkim ten zabieg powinien zapewnić:

• równowagę między wzrostem a owocowaniem;
• zapewnienie przenikania światła do korony;
• boczne rozgałęzienia korony;
• jakość produkcji.

W pierwszym roku, wiosną, drzewo jest przycinane do wysokości 80 cm. Po rozpoczęciu wzrostu drzewa usuwa się wszystkie pędy do wysokości 50 cm. Z górnej części drzewa wybiera się równomiernie 3-4 pędy, które tworzą pierwsze piętro korony. Reszta pędów jest usuwana z rośliny. W drugim roku wegetacji wybrane pędy skraca się do długości 50 cm, powyżej pąka skierowanego na zewnątrz. Gałąź przedłużająca oś powinna znajdować się 25 cm wyżej niż pierwsze piętro korony. Na 3-4 głównych gałęziach pozostawia się 2-3 pędy przedłużające. Reszta wzrostu jest usuwana.

W trzecim roku, wczesną wiosną, pędy przedłużające główne gałęzie gruszy powinny być skracane do 50-60 cm. Cięcia wykonuje się nad pąkiem skierowanym na zewnątrz. Na centralnej osi zalecamy wybrać 3-4 pędy ułożone równomiernie na drzewie, tworząc nowe piętro. Należy usunąć gałęzie konkurujące ze sobą oraz gałęzie, które zacieniają się nawzajem. Pozostałe gałęzie na osi trzeba skrócić do 10-15 cm, aby owocowały. Latem należy usunąć chciwe pędy, konkurujące gałęzie i te w górnej części głównych gałęzi. W czwartym roku wysokość drzewa ogranicza się do 2,5 m, z cięciem nad gałęzią skierowaną na zewnątrz. Rosnący pąk na szczycie centralnej osi jest dominujący. Z tego powodu grusza rośnie znacznie wyżej. Po przycięciu drzewo musi być wietrzone, a światło słoneczne musi docierać do wszystkich gałęzi.

Przycinanie w kolejnych latach rozpoczyna się od usunięcia słabych, suchych, połamanych lub chorych gałęzi.

Wszystkie pędy wewnątrz korony, które mają bujny wzrost, trzeba usunąć. Nowe gałęzie, które są dłuższe niż 60 cm, należy skrócić do około 70% ich pierwotnej długości. Gałęzie owocujące są krótkie i mają pojedynczy pąk na szczycie. Z tego pąka powstają złożone formacje owocowe. Powinny zostać „oczyszczone”, aby soki jak najszybciej dotarły do owoców. Wszystkie cięcia zaleca się wykonywać pod kątem 45 stopni. W ten sposób woda będzie łatwo spływać z rany. Jeśli w wyniku cięcia rany są większe niż 2 cm, należy pokryć je mastyksem.

W celu kontrolowania wzrostu i owocowania gruszy można przeprowadzić szereg zabiegów:

Kształtowanie gałęzi: to zmiana naturalnej pozycji gałęzi w kierunku pionowym. Powoduje to wzrost i wzmocnienie gałęzi. Operacja ta jest przeprowadzana głównie w dojrzałej fazie drzew. W tej fazie wzrost wegetatywny jest nieobecny, a operacja ta prowadzi do odmłodzenia korony.

Pochylanie gałęzi: polega na zmianie pozycji gałęzi w kierunku poziomym. Powoduje to wzrost pąków owocowych na gałęzi i napowietrzenie korony. Gałęzie można przechylić poniżej poziomu, aby uzyskać obfite owocowanie. Ta operacja jest praktykowana w młodym stadium drzew, kiedy dominuje wzrost wegetatywny.

Wyginanie gałęzi w łuk: poprzez tę zmianę pozycji, część podstawowa pozostaje wznosząca się, a część końcowa jest nachylona poniżej poziomu (opadająca). Operacja ta powoduje wzrost wegetatywny. Drzewa, które przeszły wygięcie w łuk, zaczynają pączkować 2-3 lata wcześniej.

Nacięcie poprzeczne: przerwanie naczyń przez drobne cięcie ostrym ostrzem. Cięcie jest wykonywane powyżej pąka.

Nacięcie wzdłużne: cienkie cięcie jest wykonywane wzdłuż długości pnia. Operacja ta pomaga zwiększyć grubość pnia.

Skręcanie: polega na skręcaniu gałęzi lub pędów. Operacja ta stymuluje owocowanie.

Łamanie gałęzi: Jest praktykowane w przypadku gałęzi, które mają niewłaściwą orientację. Owocowanie następuje szybko na złamanych gałęziach.

Kontrola chwastów

Odstępy między rzędami powinny być utrzymywane w czystości – wolne od chwastów. Chwasty można ścinać frezem w celu dostarczenia materii organicznej do gleby lub usuwać chemicznie za pomocą herbicydów zatwierdzonych dla gruszy. Herbicydy należy stosować ostrożnie, aby opary roztworu nie dotknęły liści drzew. W ciągu pierwszych trzech lat po posadzeniu nie stosuje się żadnych herbicydów.

Ochrona drzew przed mrozem

Ze względu na niestabilne warunki pogodowe, grusze są często narażone na późnowiosenne przymrozki. Mogą one zagrozić zbiorom, dlatego w celu ochrony drzew można rozważyć techniki fumigacji. Gdy zapowiadane są niskie temperatury, w sadzie zaleca się spalać materiały łatwo palne (zebrane w stosy), które wytwarzają dużą ilość dymu (guma, słoma, obornik, smoła, torf itp.).

W ten sposób warstwa dymu, która tworzy się nad sadem, nie pozwala na uwalnianie ciepła z gleby, a tym samym utrzymuje wyższą temperaturę w pniu/koronie drzewa. Bardzo ważne jest utrzymywanie ognia przez całą noc, szczególnie przed wschodem słońca, kiedy temperatura gwałtownie spada. Ta operacja może chronić drzewa przed temperaturami do -3 stopni Celsjusza.

Nawożenie

Grusza dobrze reaguje na nawozy organiczne (obornik, nawozy granulowane). Oprócz podstawowego nawożenia, w sezonie wegetacyjnym okresowo stosuje się również nawozy dolistne. Aplikacja nawozów (dawkowanie, stosunek pierwiastków) powinna być wykonywana wyłącznie po analizie chemicznej gleby, uzupełnionej diagnostyką dolistną.

Problemem jest zapylanie sadów gruszowych.

Nektar z kwiatów gruszy jest ubogi w cukry i nie przyciąga pszczół. Ponadto grusze kwitną w zimnych i wilgotnych okresach. Aby rozwiązać ten problem, należy umieścić w sadzie kilka uli. Na jeden hektar sadu należy przeznaczyć 3-4 ule.

Nawadnianie

Grusza ma mniejsze zapotrzebowanie na wodę niż jabłoń, a jeśli jest narażona na wysoką wilgotność (szczególnie w drugiej połowie sezonu wegetacyjnego), może łatwo rozwinąć określone choroby. Biorąc pod uwagę fakt, że system korzeniowy gruszy rozwija się do głębokości około 50 m, najbardziej odpowiednią metodą nawadniania jest system kroplowy.

Zwalczanie szkodników i chorób

Stan fitosanitarny plantacji gruszy jest bardzo ważny. Przeprowadzanie zabiegów fitosanitarnych zgodnie z określonym harmonogramem dla danego gatunku gruszy może znacznie ograniczyć występowanie chorób i szkodników.

Jednocześnie sad będzie utrzymywany w czystości przez cały czas. Należy zbierać opadłe liście lub gałęzie i pokrywać drzewa specjalnymi roztworami.

Aby zniszczyć ogniska infekcji w sadzie, zabiegi stosuje się podczas spoczynku wegetacyjnego (zima). Zabiegi należy stosować w oknach zimowych, gdy temperatura jest wyższa niż 5 stopni Celsjusza.

W przypadku chorób pierwszy zabieg (po opadnięciu liści) wykonuje się produktami na bazie miedzi. Drugie opryskiwanie produktami na bazie miedzi odbywa się wiosną, w momencie pękania pąków. Roztwór jest rozpylany na całej powierzchni drzew, od podstawy gleby do gałęzi. Zabiegi te stosuje się w dni bez opadów, przy temperaturach powyżej 6-7 ° C, aby roztwór nie zamarzł na roślinach. 7-10 dni po zastosowaniu zabiegów miedziowych można zastosować olej ogrodniczy, który działa przeciwko szkodnikom, które mogą zimować w korze drzew.

Zbiory

Ze względu na wysoką podatność na psucie się, gruszki letnie i jesienne są zbierane 7-10 dni przed osiągnięciem dojrzałości konsumpcyjnej, gdy osiągną rozmiar i kolor charakterystyczny dla danej odmiany. W przypadku zbioru w dojrzałym wieku miąższ jest miękki, a owoce nie nadają się do przechowywania i obróbki.

Gruszki zimowe są zbierane tak późno, jak to możliwe, aby zgromadzić jak najwięcej węglowodanów i aromatów. Owoce można przechowywać przez 1-2 miesiące w ciemnym miejscu, w temperaturze 4-5 stopni Celsjusza.